මගේ දෙනෙත නුඹ දෙනෙතම සේ සිතනා
උදේ හවා රෑ ඒ දෙනෙතම රකිනා
කවා පොවා සිප සනසා සුව සදනා
නුඹයි පියාණන් "පියාණෙනි" මා පුතුවන් රැක දෙවනා
පහන පැයට හිරු නැගෙනට පෙර මා නිවසින් යන්නේ
රැහැයි ගිගුම් නද ඇරඹෙන යාමේ ආපසු එන්නේ
කුස ගින්දර අප දෙදෙනාගෙම නුඹ දෝතින් සරිවන්නේ
නුඹයි පියාණන් මගේ පමණ නොව පුතු‍ගෙත් අද දවසේ
දරුවන් දන් දී බුදු බව පතනා පියවරු ඉපදුනු මනු දෙරණේ
දරුවන් නොව දරුවන්ගෙත් දරුවන් රකිනා පියවරු නෙත දැවටේ
නොපිරූවත් දස පාරමිතාවන් බුදු බව පතනට ඔවුන් රහසේ
ඒ වැනි උත්තම පියවරුමයි මතු නිවන් දකින්නේ සංසාරේ
Krishantha J | 2011.10.05
No comments:
Post a Comment